Foto van de Maand (November 2013) Terletstreet:... The Lost Film

Iedereen die mij wat langer kent weet dat ik 17 jaar lang in een HAT-eenheid in Amsterdam Zuidoost heb gewoond.

HAT stond voor Homing Apart Together. Uitvinding van de woningbouwvereniging om verpleegsters van het AMC met z'n drietjes in één woning te proppen. Met gezamenlijke eetkeuken die best groot was. Het probleem lag meer in het minuscule douchehok. Met een keukengeiser, die je moest delen met die andere twee HAT'ers. Die in de keuken warm water willen tappen. Ruzie.....

Voor mij alleen was de HAT-eenheid wel groot genoeg. Wonende op nummer 51 ABC klonk nog grootser. Bovendien had ik mooi drie brievenbussen. Fijn 3 x zoveel reclamefolders en plaatselijke kranten. Dat oud papier kon ik wel dumpen. Verder niet zo. Dus langzaam transformeerde de HAT- in een MMV*-eenheid. Dat zorgde er wel voor dat een aantal vrienden zich vooral mijn vertrek uit de MMV-eenheid herinneren. Jullie nog bedankt voor het via vier trappen afvoeren van de oogst van 17 jaar in je uppie in een HAT-eenheid wonen.

Tijdens het veegschoon opleveren bedacht ik mij dat ik eigenlijk geen foto's had van mijn eerste woonstekkie. Dus met mijn Konica S3 minicamera en een spiegel nog snel even creatief doen. Om vervolgens die zwart-wit film 12 jaar kwijt te zijn! Maar..... The Lost Film is back! Met daarop ook deze "Mondriaan in Amsterdam Zuidoost".

* MMV = Mark Met Veel

BAAS boven baas

Grappig, hoe je met één foto de gezagsverhoudingen binnen de roedel in het juiste perspectief kunt plaatsen.

Foto van de Maand (Oktober 2013) Echte honden, bestaan die nog?

Het is die honden niet aan te rekenen. Je wordt uit een nestje gevist, schromelijk verwend en vervolgens moet je naar de dierenarts om je nagels te laten knippen! Als je pech hebt, is de enige natuur die je ziet, de uitlaatstrook onder aan de flat. Wordt je wat ouder, dan krijg je apart voer: "Voor de wat minder actieve senior".  Alsof jij als hond niets liever had gewild dan je hele leven lekker rennen, springen en stoeien. Maar ja, het baasje is moe!

Kortom, geen huishond tenzij je hem kan bieden wat hij verdiend. Neem nou Rinus. Uit een Spaans asiel gered door Carolien en René. De eerste dagen wat verlegen, maar toen kwam het goed. Lekker rennen in en langs ZIJN Finca (= Spaans giga-hondenhok). Niet de hele dag zenuwachtig patrouilleren langs het hek van de baas. Niks blaffen naar elke bewegend object, al is het de zoveelste sinaasappel die niet ver van de boom valt. Dat neurotische gedrag laat hij over aan de Spaanse keffertjes. En hun baasjes.

Nee, als je de eerste enthousiaste begroetingen ("hij bijt echt niet door") overleeft, is Rinus een heel sociale hond. Vindt het best gezellig in zo'n mensenroedel. Waarin hij Carolien en René goed hun plaats heeft gewezen. Die weten dus precies wat Rinus van hen verwacht. Stevige wandeling, naar het toilet en een hapje eten. Daarna even slapen op het terras. Of touwtje trekken annex tanden flossen. Alles op zijn tijd, lekker in balans.

Kortom, toch nog een echte hond. Trouw en waaks. Altijd op zoek naar trouwe speelmaatjes. Carolien vertelt je graag hoe en wat. Alvast tip 1: niet uitgenodigd door Rinus? Blijf dan maar netjes achter het hek. Voor je het weet, flost deze echte hond zijn tanden met jouw ondergoed!

Foto van de Maand (September 2013) Alles kan tegenwoordig zo maar...

O.K. ik liep op mijn 15e ook al met een spiegelreflexcamera rond. Een spiksplinternieuwe Minolta SRT 100x. Kostte maar liefst 559 keiharde guldens. Met uitsluitend een 50 mm standaard objectiefje. Meer kreeg je in 1974 niet voor dat geld. Niemand die begreep dat ik al mijn zakgeld en de opbrengst van veel vakantiewerk aan zo'n dure camera spendeerde.

Nee, dan de jeugd van tegenwoordig. Vijftien jaar en meteen een dikke Canon 20D (met instelwieltje achterop!). Standaardobjectief is inmiddels een 18-55mm zoomobjectief geworden. Met stabiliser uiteraard.

Echt leuk wordt het pas met die teletoeterzoom van 70-300mm. Of naar 1974 normen omgerekend 112- 480 mm! Met macro-stand uiteraard. En imago-verlengende zonnekap. Helaas is dit objectief wel heel oud, want nog zonder trillingsdemptechniek.

Maar omdat nu toch alles kan, ook met dat ongedempte objectief op 480 mm gewoon, lekker losjes uit de hand, die zonsondergang fotograferen. Moet kunnen toch? Anders los je toch alles op in Photoshop?

Oh ja, Lotte kan dit natuurlijk allemaal dankzij de snelle digitale revolutie. Een "verouderde" Canon kado van oom Roel, een telezoom bij papa uit de kast, een vintage flitser van de kringloop. Voor de de prijs van een filtertje in 1974, heb je nu een tal vol fotospullen. Dat kan tegenwoordig zo maar.

Mensen van Marktplaats: De scherpe blik van Philippe-Olivier

Ik had er natuurlijk eerder mee moeten beginnen. Een fotootje maken van al die mensen die bij ons over de vloer kwamen om op te halen wat zij van ons via Marktplaats hadden gekocht. Want dat waren allemaal leuke mensen. Met een leuk verhaal. Maar goed, beter laat dan nooit. Eindelijk gestart met wat hopelijk een leuke serie wordt. Het begin ervan is al veel interessanter dan ik had durven hopen.

Philippe-Olivier kwam helemaal uit Limburg om zijn Leica Summicron objectief op te halen. Gekocht omdat hij zich wat serieuzer wil storten op de fotografie. Een gewaagde, maar goede, stap om dan een objectief te kopen waarmee je nog zelf moet scherpstellen. Goed, want alles wat je in de fotografie zelf bepaalt en dus instelt, draagt bij aan een unieke foto.

Uitgelegd dat het wel een leerproces wordt om zo te gaan fotograferen. Maar Philippe-Olivier heeft geen enkele moeite met leren en doorzetten. Als kleine jongen in 1994 met zijn ouders uit Kongo gevlucht. Acht jaar in een demotiverend AZC heeft hem alleen maar sterker gemaakt. "Je leert er om te gaan met heel veel verschillende mensen in een kleine ruimte" Maximaal zijn kansen benut. Spreekt vlekkeloos Nederlands, HBO opleiding, veel buitenschools initiatieven. Inmiddels een indrukwekkend CV aan het opbouwen. Alles vanuit een positieve kijk op het leven.

Met of zonder Leica objectief, hij heeft een scherpe blik op zijn toekomst. Iets terug doen voor zijn "stiefvaderland" (mooi woord!) Nederland. Maar ook voor zijn vaderland Kongo. Dat laatste valt niet mee, in een land waar de situatie niets verbeterd is sinds zijn vlucht in 1994. Maar inmiddels wel een paar bierbrouwerijen in Kongo onder de vleugels van Heineken gebracht. Zodat in ieder geval een aantal van zijn landgenoten een iets beter bestaan krijgen. Een druppel op de gloeiende plaat? Vast wel, maar Philippe-Olivier gaat rustig door op zijn zorgvuldige gekozen pad. Met zijn scherpe blik gefocust op de horizon!

Foto van de Maand (Augustus 2013) Action Man op vakantie

Ook zo'n gebrek aan inspiratie? Blijft de camera op vakantie teveel in de tas? Dat ken ik. Daarom sleep ik al jaren een trol mee op vakantie. Dat begon een beetje te vervelen. Bovendien hebben trollen nauwelijks beweegbare ledematen. Die hang je dus niet even in een boom. Die vallen voortdurend op hun neus. Dat is fnuikend voor de motivatie van mijzelf en van mijn charmante assistente Lotte.

Tijd voor een nieuwe muze: Action Man. Gered uit een krat in de kringloopwinkel. Voor 1 euro een zeer bewegelijk mannetje. Met meer scharnieren dan het menselijk lichaam. Poseert als een pro. Dus mee naar Zweden en mee naar Spanje. Met o.a. deze foto's als resultaat.

Kortom iedereen naar de kringloopwinkel voor een Action Man, G.I. Joe, Barbie of Ken!

Foto van de Maand (Juli 2013) Spanje renoveert!

Smetteloos plexiglas bord op de gevel van een allround aannemer in Spanje.

Dankzij die kale stenen kun je zien hoe perfect glad het rode stucwerk is. Een soort "voor" en "na" contrast. Slim gedaan hoor. Met zulke innovatieve ondernemers komt Spanje er wel weer bovenop.

Foto van de Maand (Juni 2013) Perfectie zit in de details

Heel veel industriële producten zijn erg mooi. Vind ik tenminste. Wie aan die schoonheid twijfelt, heeft wellicht niet goed genoeg gekeken. Niet dichtbij genoeg gekeken, bedoel ik dan.

Nou gaat het in de de meeste industrieën natuurlijk helemaal niet om schoonheid. Nee, al die technici noemen het: perfectie. Maar is dat niet gewoon een ander woord voor wat je ziet, voelt en ervaart als je zo'n product onderzoekt?

Hoe dan ook, met de full frame camera en ragscherpe macrolens kun je die details perfect laten zien. De manier om in een visuele wereld er positief boven uit te springen.

Foto van de Maand (Mei 2013) Onweerstaanbaar

Natuurlijk zijn de mannetjes "van Willigen" stuk voor stuk al onweerstaanbaar. En al helemaal op jonge leeftijd vereeuwigd op zo'n vintage groepsfoto.

Maar eigenlijk bedoelde ik meer de aantrekkingskracht van plaatsnaamborden. Geef maar toe. Iedereen die een bord met zijn (voor)naam langs de weg ziet, stopt zijn vervoermiddel, grijpt de camera en maakt zo'n foto. In dit geval was moeder Ans de aangewezen fotografe.

Deze foto stamt uit naar ik vermoed uit 1967. Uiteindelijk in 2011 door Arthur (op de foto nog in streepjespak) gedigitaliseerd. Nu, in 2013 door Mark (midden) verder digitaal bewerkt. Dus... Copyright 1967-2013: Ans en de mannen van Willigen

Foto van de Maand (April 2013) Analoge fotografie was veel beter (?)

Elke beweging roept een tegenbeweging op. Nu de digitale fotografie echt bruikbaar is geworden klinkt de roep om analoge fotografie. Want dat was veel mooier, authentieker, minder kil etc. Wil je dus creatief zijn, haal die filmrolletjes (flink over de datum) uit de vriezer. Pak een oude (liefst oost-europese) camera, belicht op de gok en breng je rolletje naar de Hema om te ontwikkelen.

Dan krijg je weer die vertrouwde kwaliteit. Ja, dus flinke korrel, krassen veroorzaakt door camera en ontwikkelcentrale, vlekken door het niet goed spoelen etc. Want dat was ook analoog. Dat ontdekte ik weer toen ik zo'n 50 negatieven en dia's scande ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van Marcel Visser. Negatieven en dia's die zeer goed gearchiveerd waren. Desondanks vol stofjes en krassen, feilloos opgepikt door de scanner. Zoals te zien op de rechter foto.  Gelukkig is er nu digitale techniek om te retoucheren. Waardoor er toch nog een bruikbare foto ontstaat. Mark anno 1984, zeg maar. En die rolletjes blijven bij mij dus gewoon in de vriezer. Uit nostalgische overwegingen.

Foto van de Maand (Maart 2013) Huisstijl,.... in oude stijl

In 1985 fotografeerde ik in London dit fraaie staaltje "huis"stijl. De firma Randalls wist toen al jaren dat het consequent toepassen van je bedrijfskleur de herkenning vergroot. Het driewielige autootje was toen al zeker 20 jaar oud. De verf op het huis misschien nog wel ouder. Een bedrijfspand dat overigens geheel leeg was. De strikt toegepaste bedrijfskleur had dat niet kunnen voorkomen..

Elke keer als ik deze kleur zie moet ik aan twee auto's denken. De babyblauwe Fiat 850, waar ik als kind kort in heb gereden. En dit Britse wonder op wielen. De Fiat is 100% zeker al weggerot. Dit minikarretje had een plastic carrosserie die alles overleeft. Wellicht dat een passerende liefhebber hem opgetild en mee naar huis genomen heeft? Ik hoop het maar.

Voorjaarsklussers

Terwijl de sneeuw nog op de grond ligt, zijn hoog in de kale bomen de reigers al druk met het voorjaar. Nog voordat de zon verdwijnt snel dat ene takje toevoegen aan het steeds dikker wordende nest. Alles in gereedheid maken voor de lente, de liefde en het ultieme resultaat: jonge reigertjes.

Foto van de Maand (Februari 2013) Koud Kunstje

Met een laagje sneeuw wordt de sombere wintertuin veel mooier. De wirwar van vormen vervangen door de schoonheid van vloeiende lijnen. De chaos van sombere kleuren, vervangen door de eenvoud van gradaties wit.

Maar wit is toch wit. Ja, dat willen je hersenen jou doen geloven. En de automatische witbalans van je camera kent ook geen nuances. In beide gevallen wordt je voor de gek gehouden. Koelwit, warmwit, groenigwit, avondroodwit, ... verzin het en het bestaat. Niet alleen in het verfschap van de Praxis, maar ook in de natuur.

Ontdek het door de witbalans van je camera op daglicht (het zonnetje) te zetten. Dan zie je het wit zoals de natuur het bedoeld heeft. Een koud kunstje om de subtiele nuances van het winterwit te ontdekken.


Deze foto toont het koele wit in de schaduw. Hoe ziet sneeuwwit er dan uit in de zon? Dat zie je op:

http://mavwco.blogspot.nl/2012/02/foto-van-de-maand-februari-2012.html

Foto van de Maand (Januari 2013) Uit oud groeit nieuw

Terwijl wij ons zorgen maken over het herstel van de economie geeft de natuur ons het goede voorbeeld.
Afkappen en nieuwe ideeën een kans geven!

Gelukkig Nieuwjaar

Foto van de Maand (December 2012) Europese werkelijkheid

Eind 2012 zijn wij eigenlijk met z´n allen verbaasd dat de Europese Gemeenschap nog compleet is en de Euro nog als betaalmiddel wordt geaccepteerd.

Na de gebeten hond Griekenland, is nu ook Spanje in het verdachtenbankje terecht gekomen. De Spaanse economie zou gebaseerd zijn op één grote vastgoedzeepbel. En dat konden wij "Europeanen" natuurlijk niet weten.

Oh nee? Dit "hotel" in Denia, geeft anders al jaren een duidelijk signaal af aan de oplettende voorbijganger.

Als die het wil zien........