Het is die honden niet aan te rekenen. Je wordt uit een nestje gevist, schromelijk verwend en vervolgens moet je naar de dierenarts om je nagels te laten knippen! Als je pech hebt, is de enige natuur die je ziet, de uitlaatstrook onder aan de flat. Wordt je wat ouder, dan krijg je apart voer: "Voor de wat minder actieve senior". Alsof jij als hond niets liever had gewild dan je hele leven lekker rennen, springen en stoeien. Maar ja, het baasje is moe!
Kortom, geen huishond tenzij je hem kan bieden wat hij verdiend. Neem nou Rinus. Uit een Spaans asiel gered door Carolien en René. De eerste dagen wat verlegen, maar toen kwam het goed. Lekker rennen in en langs ZIJN Finca (= Spaans giga-hondenhok). Niet de hele dag zenuwachtig patrouilleren langs het hek van de baas. Niks blaffen naar elke bewegend object, al is het de zoveelste sinaasappel die niet ver van de boom valt. Dat neurotische gedrag laat hij over aan de Spaanse keffertjes. En hun baasjes.
Nee, als je de eerste enthousiaste begroetingen ("hij bijt echt niet door") overleeft, is Rinus een heel sociale hond. Vindt het best gezellig in zo'n mensenroedel. Waarin hij Carolien en René goed hun plaats heeft gewezen. Die weten dus precies wat Rinus van hen verwacht. Stevige wandeling, naar het toilet en een hapje eten. Daarna even slapen op het terras. Of touwtje trekken annex tanden flossen. Alles op zijn tijd, lekker in balans.
Kortom, toch nog een echte hond. Trouw en waaks. Altijd op zoek naar trouwe speelmaatjes. Carolien vertelt je graag hoe en wat. Alvast tip 1: niet uitgenodigd door Rinus? Blijf dan maar netjes achter het hek. Voor je het weet, flost deze echte hond zijn tanden met jouw ondergoed!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten