maandag 31 oktober 2011

Foto van de Maand (November 2011) Volop vakantielol met een trol

Zweden is een heerlijk vakantieland maar de fotogenieke onderwerpen zijn schaars. Ook de trollen die de bossen zouden bevolken hebben wij nog nooit voor de telelens gekregen.

Geen probleem dan neem je toch je eigen trol mee! Al jaren gaat Bahhh mee op vakantie. Die heeft al heel wat meegemaakt. Op de linkerfoto zie je Bahhh op zijn vlot genieten van de Zweedse avondzon. Met dank aan Lotte, die het vlot te water mocht laten in het frisse meertje.

Hoewel trollen eigenlijk pas 's nachts actief worden geniet ook Brunhör van de zon. Hij was voor het eerst mee, in zijn speciale trollcase. Op de foto rechts ziet hij er zo gelukkig uit, dat wij het niet over ons hart kunnen verkrijgen om hem volgend jaar thuis te laten. 

Nu denken jullie dat wij ons alleen maar in het verlaten Zweden durven uit te sloven met die trollenafwijking. Nou, in Schotland ging het ook prima. De overige toeristen wachtten netjes tot de foto gemaakt was. Hadden zij het niet tijdig door, dan was het "sorry" als zij per ongeluk tussen camera en trol doorliepen. Alleen maar leuke reacties, ook dankzij die schattige Schotse kilt van Bahhh.

Bovendien bleek dat menig toerist ook beren en andere knuffels meesjouwde en fotografeerde. Tot de kinderen uit huis zijn, want dan is het opeens kinderachtig om je knuffel in te checken. Nou, toen Bahhh dit voorjaar mee ging naar Spanje, moest hij op Schiphol weliswaar twee keer door de scanner, maar daarna mocht hij gewoon meevliegen. Als handbagage uiteraard, want in het bagageruim is het veel te koud!

Inmiddels is ook Thomas besmet. Arme Roger P.W. Kijk maar hier

woensdag 5 oktober 2011

Foto van de Maand (Oktober 2011) De kracht van selectieve scherpte

Ooit afgevraagd waarom die zwart-wit portretten van Hollywood sterren uit de jaren 30 zo indrukwekkend zijn? Uiteraard waren het foto's van mooie mensen, stevig in de make-up gezet en mooi uitgelicht. Maar als je goed kijkt zie je ook dat vaak alleen de ogen scherp zijn. Zelfs het puntje van de neus valt al buiten de geringe scherptediepte. De oorzaak: gigantische negatieven. Vaak nog van glas, maar in ieder geval 8x10 inch of groter. Dan heb je zelfs bij een objectief met een lichtsterkte van f/11 nog maar een paar centimeter scherptediepte. Resultaat: de ogen spatten van de foto af.

Bijna een eeuw later fotograferen wij met piepkleine sensors in onze digitale camera's. Vervolgens klikken wij daar ultra-zoomobjectieven op met een maximaal diafragma van f/4.5. Resultaat: een portret van voor tot achter scherp. Inclusief de achtergrond met de Eiffeltoren (leuk) of die lantaarnpaal (niet de bedoeling). Resultaat is dat jouw blik maar moeilijk de ogen van de geportretteerde vindt. Geen contact dus.

Toch kan het nog wel hoor. Met 200 mm (320 mm op full frame) en op diafragma f/2.8 krijg je bovenstaand resultaat. Zet het in de computer om in zwart-wit, verhoog het contrast en je bent weer terug in Hollywood 1932. Alleen was Jan zijn T-shirt toen nog gewoon ondergoed en had Lotte's haar stijf gestaan van de haarlak. Is er toch nog iets veranderd.