Deze maand op verzoek van mijn schoonzusje Carolien een fotoreportage gemaakt over het Raku stoken. Dat was hard werken in een omgeving die zo warm was dat de ARBO-dienst je naar huis zou sturen. Na het glazuren van het biscuit gebakken aardewerk, werden de werkstukken geofferd aan het vuur. Nou ja offeren is een zwaar woord maar veel scheelt het niet. Nadat het glazuur is uitgesmolten in de oven wordt het roodgloeiende werkstuk er uit gehaald.Door de afkoeling craqueleert het glazuur. In gewoon nederlands: het glazuur schrikt van de kou en gaat barsten. Soms hoor je het gewoon kraken. Overmoedige en/of ervaren Raku stokers kunnen dit proces nog aanmoedigen door met het werkstuk te zwaaien of te wapperen met stukken karton. Daarna gaat het werkstuk in een ton met zaagsel en kranten. Na stevig fikkie stoken gaat de deksel er op. De zuurstof uit de barsten wordt verbrand en de roet en rook trekt daardoor in de barsten. Na een tijdje gaat de deksel eraf en plons je het werkstuk in een bak water. Spannend, want ook dan kan je werkstuk nog barsten. Inmiddels is het werkstuk afgekoeld en kouder dan de sterk verhitte Raku stokers. Die moeten dan ook nog even stevig boenen om de dikke roetaanslag er af te krijgen. Resultaat: een kleurrijk geglazuurd werkstuk met fraaie matzwarte craquelé. Of wat minder fraai, of een gebarsten werkstuk, glazuur wat er gewoon afvalt,... Het is namelijk wel een proces dat niet voor 100% is te controleren. Maar als het allemaal wel lukt dan mag je ook trots zijn.
Denk nou niet dat ik er alles van af weet. Ik was er alleen maar om foto's te maken. Wil je echt meer weten over Raku stoken, of het een keer zelf zelf doen, kijk dan op de site van Patty Schilder (klik hier).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten